Herkes (yalnız) içeride

“Resmi daire çalışanı hikayemden ve gündelik yaşamım için biraz yardım başvurabileceğimi sormamdan çok rahatsız oldu. Bana dedi ki: ,Ben sizin gibi insanların çamaşırlarının yıkanması için çalışıyorum!’.” – Flor

“Doğum süresi kendimi hastane tarafının tüm iletişiminden yalnız bırakılmış hissettim. Hemşirelik personeli elbette ki fiziksel mesafe tutmalıydı fakat ben duygusal mesafenin de tutulmasını duydum, Korona yüzünden mi yoksa yüksek doğum oranlı bir klinik olduğundan mi bilmiyorum.” – Franziska

“Karantinalar teselli gibi geliyor. Düşündüm ki: ,Şu an sadece ben böyle hissetmiyorum, dışarıdaki herkes kendini bu durumda buluyor, aynı kaderi paylaşıyoruz.’ Pandemi öncesinde de hayata tam olarak katılamıyordum çünkü senede 365 gün, haftada 7 gün, günde 24 saat boyunca üç çocuklarım için tek dayanma kişisiyim.” – Michaela

“Tek ebeveyn olarak çocuk bakımına bağımlıyım. Ayrıca sistem için önemli meslekte bağımsız olarak çalışıyorum. Her gün işe gitmem lazım ve senato gereksinimlerine göre bu benim hakkımdı. Kazanç kayıplarını görmezden gelerek, benim çocuğuma orada hakkımız için ayağa kalkmamın yüzünden iyi davranılmaması bir annenin en kötü hayali.” – Anonym